Een e-mail gesprek
Caro schildert.
Je schildert vooral dieren en artiesten. Bij de dieren overheersen de koeien. Wat heb jij met koeien?
Wat drijft je om te schilderen?
Ze vertelde me er voor het eerst over op een bijna waarschuwende wijze:
"Ik schilder in heel felle kleuren hoor, fluorkleuren zelfs," zei ze en ze maakte ook duidelijk dat ze er niet zo nodig 'mee naar buiten' hoeft.
Maar hoe meer ze erover vertelde, hoe nieuwsgieriger ik werd.
En uiteindelijk mocht ik een keer bij haar thuis komen kijken.
Wat ik zag overtrof mijn stoutste verwachtingen.
De wanden van haar appartement in Utrecht hangen vol met de felgekleurde schilderijen en menig schilderij heeft ontelbare kleuren.
Maar in tegenstelling tot wat je wellicht zou verwachten, hangt er een heel rustgevende sfeer in haar huis.
Reden genoeg om eens door te vragen.. al vindt Caro (45) dat eigenlijk maar niks;
"Het gaat om mijn schilderijen, die spreken voor zich."
From: "caro"
To: "Marja Oosterman"
Subject: Re: digi-interview
Date: Fri, 3 Jun 2011 00:15:10 +0200
Hi Caro,
Wat zijn de meest voorkomende reacties als mensen voor het eerst je schilderijen zien?
Heftig, je hebt een geheel eigen stijl. En dat is ook zo. Of iemand zegt helemaal niks!
Toch valt het me op dat er maar weinig mensen echt goed kijken naar een schilderij.
Hoe zie je dat?
Als je goed kijkt zie je dat ik extra diepte heb aangebracht door het gebruik van verschillende materialen. En hoe langer je kijkt hoe beter het effect je hiervan ziet. Het 3 dimensionale effect komt dan bij je binnen.
Hebben de reacties van mensen invloed op je?
Nee. Ik maak kunst om bezig te zijn. Natuurlijk is het leuk als iemand echt enthousiast is en geraakt wordt door mijn kunst. Maar dit inspireert me niet om bezig te blijven of tot iets anders. Mijn drive komt helemaal uit mezelf.
Als je het hebt over je 'drive' lijkt die me toch nog een andere oorsprong te hebben dan bezig zijn...
Dat zou best kunnen, maar daar heb ik op dit moment geen antwoord op.
Wanneer en hoe ben je begonnen met schilderen?
Het is eigenlijk begonnen omdat ik mijn huis kleurrijk wilde maken. Ik had zo genoeg van wit. Zo fantasieloos... Het begon met de muren...En het ging vanzelf verder en verder...
Heb je zelf een idee hoe het komt dat ondanks de veelheid aan felle kleuren je schilderijen zo rustgevend overkomen?
Het lukt me om "iets" te overstijgen. Ik weet niet goed hoe ik dat kan omschrijven, het is puur een gevoel dat je krijgt bij het zien. De kleuren zijn heel goed op elkaar afgestemd, het is vaak lastig om het geheel "kloppend" te krijgen met veel diepte. Hoe meer kleuren ik in een schilderij gebruik, des te moeilijk is het om alles perfect op elkaar afgestemd te krijgen.
Je maakt het je niet makkelijk. Ben je een perfectionist?
Ja, ik ben zeker een perfectionist. Het resultaat moet naar mijn eigen tevredenheid zijn, en dat is het niet snel. Ik wil vaak wat anders uitproberen, soms werkt dit en soms ook niet. Dus, ik maak het mezelf inderdaad niet gemakkelijk.
Ik ben opgegroeid tussen de koeien en kalfjes. Koeien zijn ontzettend slimme, nieuwsgierige en lieve dieren. En het zijn prachtige fotomodellen. De "dames" zijn mooi vorm te geven, in allerlei stijlen. Het is verdomd jammer dat de dames in de meeste gevallen een zwaar leven hebben: elke jaar baren, flink melk produceren en als dat ophoudt volgt de dood. In Nederland wordt een melkkoe gemiddeld maar 4 tot 5 jaar oud omdat ze dan al helemaal uitgemolken is. Ik vind het verschrikkelijk hoe de mens vaak met dieren omgaat. Geld verdienen aan dieren, daar begint natuurlijk al alle ellende.
De artiesten zijn allemaal popsterren. Kies je ze vanwege hun muziek of vanwege hun extravagante voorkomens?
In eerste instantie vanwege hun muziek. Die moet me raken. Daarnaast ben ik absoluut gevoelig voor een "mooi" hoofd. Hiermee bedoel ik dat er interessante lijnen in zitten om vorm te geven. David Bowie bijvoorbeeld heeft niet alleen prachtige muziek gemaakt maar heeft ook een mooie androgyne kop om te schilderen.
Bijna alle artiesten die je kiest hebben iets 'androgyns'..Imho heb jij ook een mooi androgyn uiterlijk. Zegt het iets over hoe je naar mensen kijkt?
Ik raak gefascineerd door "aparte" mensen, zowel wat uiterlijk als innerlijk betreft. Een androgyn hoofd is prachtig om vorm te geven, zeker in mijn stijl.
Het is niet overal makkelijk te zien, maar onder de verf zitten vaak allerlei materialen. Je verwerkt o.a. touw, schelpen, rietjes, kunstvliegen. Die vliegen bij koeien zijn voor de hand liggend, maar wat is je bedoeling met de 'verstopte' materialen? Gaat het je om het reliëf dat je erdoor krijgt?
Ik probeer zoveel mogelijk diepte in een schilderij aan te brengen. Dat kan met de juiste kleuren tegen elkaar te zetten, maar nog beter door het aanbrengen van verschillende materialen. De haren en snor van Freddie Mercury van touw geven een krachtig reliëf en wat extra's. Het is ook een uitdaging om te bekijken welk resultaat het gebruik van verschillende materialen geeft. Dat houd me creatief.
Ik ben graag aktief bezig en wil graag creëren. Daar ben ik goed in en ik ontwikkel me nog steeds.
Zijn er voor jou ook nog andere activiteiten waarin je je op die manier kunt ontplooien?
Op dit moment niet. Ik ben ooit begonnen met schrijven van verhalen. Dat lukte me aardig maar ik was toch niet helemaal tevreden over het eind resultaat. Het koste me ook heel veel moeite en energie om de juiste woorden op papier te krijgen.
Misschien ga ik nog eens zelf beelden maken. Denk hier wel eens over na, maar het komt er nog niet van.
Je hebt inmiddels zo'n enorme productie gemaakt, dat niet alle schilderijen meer in je huis kunnen worden opgehangen.
Als iemand een schilderij dat hangt zou willen kopen, geef je dan eigenlijk niet een stukje van je huis weg?
Zijn je schilderijen eigenlijk wel te koop?
Nee, mijn kunst is niet te koop. Ik maak het echt voor mezelf. Ik heb wel wat ouder werk, dat ik zelf niet goed genoeg (meer) vind, uitgeleend. Hiermee heb ik niet een stukje van huis weggegeven.
Je lijkt me nu ongeveer in het midden van je leven..
Heb je nagedacht over wat er 'later' met je schilderijen zou moeten of kunnen gebeuren?
Nee, ik heb geen idee. Misschien is het verstandig om hier eens goed over na te denken.
Bedankt Caro dat we voor de DiZijn lezers een kleine kennismaking met je schilderijen konden maken.
Fotografie: Francis van Boxtel