Seksistisch?


De zeldzame keren dat ik mij op vier wielen verplaats, is dat in principe over grote afstanden. Omdat zelfs het randstedelijke verkeer niet al mijn aandacht behoeft, luister ik dan behalve als ik wakker gehouden moet worden vrijwel zonder uitzondering naar BBC2. En daar hoor je de meest amusante dingen, waardoor ik schaterend achter het stuur zit, soms zijdelings onbegrijpend aangestaard door mede-weggebruikers.
Zo hoorde ik onlangs dat een bepaalde 'council' - het had dus met ambtenaren te maken - beslist had dat het woord 'manager' afgeschaft moet worden, omdat het in strijd is met het streven naar gelijke behandeling van de seksen.
Het duurde even voordat ik het tot me doordrong, maar toen snapte ik het: het ging om MANager...
In hetzelfde bericht werd ook nog heel tactvol gesproken van een 'spokes person'.
Inmiddels vertelde iemand me ook dat sommige vrouwen hier te lande niet gelukkig zijn met het woord 'eMANcipatie'!
Ter geruststelling hier dan nog even de etymologische verklaring van 'emanciperen'.
Afkomstig van het latijnse 'mancipare': buiten bescherming of vaderlijke macht stellen. Vandaar komt de 14e-eeuwse Franse betekenis: verkopen, vrij maken, mondig verklaren. Die eerste zullen we hier maar vergeten.

Over emancipatie gesproken. Alle nog overgebleven wensen in dat kader ten spijt is er de afgelopen twintig, dertig jaar natuurlijk heel wat veranderd. Het nog steeds feministische maandblad Opzij draagt nu voor de 21ste jaargang haar steentje - of is het steen? - bij aan deze ontwikkeling. Berichtgeving over cultuur was en is daar onderdeel van, sinds dit jaar zelfs in kleur. In tijden dat er op zoveel fronten zogenaamd positief gediscrimineerd wordt voor ongeveer iedereen behalve blanke mannen is de invalshoek voor cultuur in Opzij natuurlijk vrijwel uitsluitend op vrouwen gericht en dan bedoel ik dus niet de lezers m/v. Hoewel, natuurlijk....?

Om nog even terug te komen op die tweede Franse betekenis van emanciperen, vrij maken, dat vul ik zelf in als vrij maken van vooroordelen. Strict genomen moet dus gewoon het onderscheid vrouw/man wegvallen, en zeker op cultureel gebied moet dat kunnen.
Bij wijze van inhaalmanoeuvre doet Opzij dat niet en dat kan vreemde situaties tot gevolg hebben. Bijvoorbeeld bij de opdracht die ik kreeg om aandacht aan een bepaalde opera te besteden 'omdat die door een vrouw geschreven is, en dat is heel uitzonderlijk...'. Dat kan dan wel wezen, maar de betreffende componiste was het terecht niet eens met deze benadering die overigens al zo was ingegeven door de publiciteitsmedewerker - een vrouw - van de betrokken organisatie. En zo kon het gebeuren dat ik mij heb verontschuldigd voor de politiek ten opzichte van vrouwen van uitgerekend Opzij.

In de Tweede Wereldoorlog waren er ook naïevelingen die meenden dat kunst en politiek gescheiden konden blijven. Maar zelfs in 'vredestijd' blijkt dat een fictie te zijn. Want als het geen politieke politiek is, die wordt bedreven, dan is het wel kunst- of gezondsheidspolitiek. Over het verband tussen die twee laatsten zullen we het hier maar niet hebben.

PRISKA FRANK


©St. NoPapers

Terug naar overzicht