Rudolf de Vries



SPOKEN
VERLOREN
PASTORALE
ZEE
AAP UIT HET MOERAS
OORLOG IN HET PARADIJS
HET MAAL VOOR MORGEN
OVER DE DRINKBAARHEID VAN WATER


Spoken


Heel licht ben ik

doorzichtig

loop ik leven

in en uit


eindeloos blank

kijk ik door vensters

laaf mij aan het licht

dat soms naar buiten schijnt


men ziet mij niet

'k ben stil aanwezig

omarm gevoelens

ongemerkt


verwerk hun kleurem

geef ze

een nieuwe dag.



Verloren


De mist legt zijn

schimmige hand

op mijn schouder


de straten zijn blank

ik voel mij

zoveel ouder


elk geluid

een zweepslag

in mijn oren


wandel ik langs zerken

zie afgesneden bloemen

ook zij zijn ooit geboren.



Pastorale


Zie, door de mist heen

een boot

schuift sereen

door het klokkende

water


en kijk, die mensen daar

hij roeit haar

door het leven heen


zo stil

zo liefdevol

volgt haar blik de einder



Zee


Zoete lichamen

wentelen zich

in de zon

glanzende dijen

benen

glijden uiteen

de baarmoeder

opent zich

ogen sluiten

pijnlijk

maar hoopvol



Rudolf de Vries
1983



Aap uit het moeras

Ik ben een aap uit het moeras

wervelend en snel mijn pas

uit de oneindigheid naar even

bewegend heb ik kort te leven

duik ik weer onder en alras

graaft men mij op

uit het moeras


dat dan, lang zandoverstroomd,

de nieuwe mens oud leven toont

zand over water

overstroming

is dat uiteindelijk

de beloning

dat ik hier was?


ik ben slechts een aap

uit het moeras

die ooit een

dijkenbouwer was


(ook uitgevoerd als song)



Oorlog in het Paradijs


De groene jungle en

roepende vogels

branden vlees op

de vlammen van napalm

en eten dood


Terwijl beneden hen

het landschap helder openbreekt

druipen wonden

en


een kind loopt

in vellen van vlees

de weg af


De mitrailleurpost waakt

het is de hele dag

te stil geweest

geratel verschrikt slangen

en de tropenregen sist

over verschroeide aarde.



Het maal voor morgen


Eten is meer dan

het ontnuchteren van

je maag

en het bijvullen van

darmkanalen

het geeft feest aan

wisselende blikken

en stimuleert de

vrije vingers

toe te tasten

men kan genieten van

de geuren

die douchend uit

het lichaam flitsen

men eet de kleuren van het leven

en neemt de smaak aan

in ruil voor warmte.



Water

men heeft het de laatste tijd veel
over de drinkbaarheid van water
water kan je altijd drinken
laatst nog nam ik de proef op de som
na een bezoek aan een vriend
-we hadden een feestje op zijn boot-
donderde ik van de loopplank
tussen wal en schip
letterlijk
en dichterlijk
mijn tas met dichtbundels
belemmerde mij echter
vanaf de bodem op te stijgen
ik hing daar wat, met de ene keer mijn neus
de andere keer mijn mond boven water, maar
kreeg genoeg binnen om
de reuk en de smaak
ervan te verkennen

ik kan u verzekeren:
het water van het Oosterdok in Amsterdam
is brak;
ruikt sterk naar weggeworpen spuiten en
de geur van hondestront
u allen welbekend
het vermengde zich met een zurige smaak, ietwat bedorven,
zo iets
het hing mij een paar weken in de neusgaten

als je zo in het water kleeft
en wacht op uitkomst
denk je alleen aan volhouden
later, bedenk je dat het goed is
dat hennep nog steeds groeit
je kan er onder anderen touw van maken
een strop
een handenbindertje
maar ook een handreiking
goed dat er touw is!
en hopelijk komt er beter water uit de kraan;

zo heb ik ooit het volgende gedicht geschreven
niet wetend, niet beseffend
dat het een zelfvervullende profetie zou worden:


verzopen kater

de boot slaat om
voor wie niet drijven kan
valt de ochtend soms te vroeg;
rode ogen drinken water.

zelfvervullende profetie......
van nu af schrijf ik enkel over hevige vrijpartijen!!!


RUDOLF DE VRIES


©St. NoPapers

Terug naar overzicht