Terug
naar overzicht
Het 4e verhaal van PETER PIKET in NoPapers:
Dat is kunst
Kew Gardens bij Londen gedaan.
Even rusten op de stoep van een pub met een groot glas bier.
Ik fotografeerde het prachtige uithangbord.
Een man van een jaar of veertig aan het tafeltje naast me sprak me aan.
Vindt U het een mooi uithangbord?
Ja, zulke vind je alleen in Engeland.
Schilders maken een uithangbord en als het niet mooi genoeg is, wordt het
niet geaccepteerd. Neem maar weer mee.
Hij zei: als ik genoeg geld had, liet ik schilders vrij schilderen en betaalde
ze honderd pond per week, allemaal.
Vrij schilderen, vroeg ik, hoe vrij?
Ik zal U door middel van een verhaal vertellen wat schilderen is, zei hij.
Er was een man in Parijs - ik heb in Parijs gewoond-; die zat langs de
oevers van de Seine te schilderen en iedere dag kwam er een vrouw langs,
die hij ontzettend graag wilde schilderen; en iedere dag vroeg hij haar:
mag ik U schilderen. Ze weigerde.
Iedere dag bleef de schilder vragen: mag ik U schilderen en ze bleef weigeren.
Toen, op een dag, had ze geweigerd, maar keerde om en kwam terug en zei:
goed, U mag me schilderen. Ze poseerde voor hem en hij schilderde haar;
niet de buitenkant, maar zoals ze werkelijk was.
Toen het schilderij klaar was, kwam het op een expositie en het trok de
aandacht van een Amerikaanse vrouw en deze vertelde anderen over het schilderij
en allemaal kwamen ze kijken. Steeds als het schilderij naar een andere
tentoonstelling ging, gingen de mensen mee, en het was een steeds groeiende
groep.
Hij keek me gespannen aan of ik iets zou vragen, maar ik vond het verhaal
zo wel welletjes.
Dat is kunst, zei hij.
Ik zal U laten horen wat kunst is, zei hij. Je moet drie dingen hebben.
Hij zette zijn glas bier, zijn pakje sigaretten en zijn aansteker op gelijke
afstanden van elkaar op zijn tafeltje en zei: opletten.
Hij ging met zijn vinger door de lucht omhoog langs het glas bier en bromde
er een toon bij. Toen ging hij met zijn vinger naar beneden in het glas
tot aan het bier en hij liet de toonshoogte dalen. Hij ging weer naar boven
en langs de tafel, het pakje sigaretten, de tafel en de aansteker. Het
was een melodietje geworden.
Hij zei: het moeten drie dingen zijn. Ik zal het bewijzen.
Hij deed het nog een keer precies zo en het melodietje was precies hetzelfde.
Hebt U het gehoord? Nu zal ik een foto van een geliefd persoon aan het
einde van de rij zetten met de goede kant naar de drie dingen.
Hij deed het. Misschien had hij die foto altijd bij zich.
Op deze afstand moet het. Hij ging weer met zijn vinger langs de drie dingen,
tot aan de foto en nu ging hij ook in de omgekeerde richting terug met
zijn vinger.
Hebt U het gehoord? Alles verandert. Dat is kunst. Dat kunt U op een taperecorder
opnemen en daar kunt U beroemd mee worden.
Waar hebt U dat geleerd? vroeg ik.
Thuis in mijn land, Ierland. Ik ben een Ier.
Dat verklaart veel, dacht ik.
Vindt U Londen mooi, vroeg hij.
Indrukwekkend, maar oud, zei ik.
PETER PIKET