Uitgeverij SUA is begonnen met het doen verschijnen van een reeks 'Een passie voor...' en dan volgt een plaatsnaam. Een passie voor Londen is de persoonlijke invalshoek van Henk van Gelder, waarmee niet de zoveelste wandeling langs geliefde locaties in een even geliefde stad wordt beschreven.

Een passie voor Londen is een reeks korte verhalen, die op een plezierige toon wetenswaardigheden vermelden over (al dan absurde) Britse eigenaardigheden. In de 24 korte essays komen uiteenlopende onderwerpen aan de orde als de Londense cab (taxi), London Transport (inclusief de geschiedenis van het befaamde diagram van het ondergrondse Tube net), Spitting Image, een look-alike van de koningin, Monty Python, de 'ondergang' van Fleet Street, de van oorsprong Nederlandse boekhandelaar Zwemmer, de befaamde (Beatles') zebra op Abbey Road en de 'tabloids' (roddelpers).

In de inleiding schetst van Gelder zichzelf als een 'snobistische toerist' die eigenlijk geen toerist wil zijn. Hij beschrijft Londen als buitenland en toch thuis. Dat kan ik beamen, maar voor mij was deze stad, waar ik eveneens direct voor viel, ook inderdaad een tijd mijn thuis. Maar zelfs voor 'ingewijden' is deze Passie nog de bron van allerlei leuke informatie, die niet voor het oprapen ligt. Daar moet naar gezocht worden en dat heeft de auteur gedaan.

De schrijver heeft soms met betrokkenen zelf gesproken zoals blijkt uit citaten van ondermeer Arthur Low (Captain Mainwaring in Dad's Army), een pub owner, Nicholas P. Olney (de baas van Olney Headwear waar de befaamde strooien hoeden nog steeds gemaakt worden), Ken Livingston, de man die uiteindelijk de strijd verloor om het Greater London Council (GLC) te behouden en Sue Brown ('secretary van Sherlock Holmes'). Als hij dat niet rechtstreeks heeft gedaan citeert hij handig uit andere bronnen, zoals in 'And now for something completely different' over Monty Python. 'Er is een zekere mate van competitie tussen ons', beaamde John Cleese tegenover een BBC-interviewer.' ...... 'We moeten erkennen', zei Michael Palin tegen een Engels tijdschrift, 'dat we sindsdien geen van allen iets hebben gemaakt dat beter was dan Python.'

Soms wordt wel gebruik gemaakt van aanhalingstekens maar in het midden gelaten wat de precieze bron is.

Alles bij elkaar geven deze stukjes de lezer het gevoel in elk geval dicht bij het vuur te zitten. Van Gelder is, op een tweetal uitzonderingen na, niet in de valkuil van ver-engelst taalgebruik gevallen. Ook zijn citaten lezen goed, in dit opzicht heeft hij in elk geval vermeden snobistisch zijn ingevoerdheid te etaleren. Twee keer gaat het fout met Angelsaksistische non-vertalingen: 'concerthallen' staan niet in mijn Nederlandse woordenboek evenmin als een 'dulle' middag. Voor het overige zijn de titels terecht, want perfect hun lading dekkend, onvertaald gebleven: Maybe it's because I'm a Londoner, We are not amused, Closing time, gentlemen, please!, No sex please, we're British (tevens de titel van een tot voor kort langlopende farce).

Van Gelder is er in Een passie voor Londen in geslaagd twee dozijn korte verhalen te presenteren, die zowel de mede-gepassioneerde als de geïnteresseerde in Londen, de Britse cultuur of gewoon prettig consumeerbaar leesvoer enkele uren plezierig kunnen bezig houden.

PRISKA FRANK