Terug naar overzicht
Dr. Wayne Dyer: 'Geluk is de weg.
Wijsheid voor elke dag'
Naarmate de belangstelling voor het New Age-denken toeneemt, groeit
ook de kritiek op de denkbeelden. Dat is op z'n minst merkwaardig, want
de tegenstanders gaan nauwelijks serieus in op het gedachtengoed en beperken
zich tot kwalificaties als 'misleiding' en 'volksverlakkerij'. Waarom zou
je überhaupt reageren op wat je beschouwt als onzin? En omgekeerd:
als blijkbaar steeds meer mensen zich aangesproken voelen door bepaalde
opvattingen over mens en wereld, wordt het dan niet hoog tijd om er op
een serieuzere manier aandacht aan te besteden dan tot nu toe gebeurt?
Zelfs het ernstig bedoelde artikel van Thomas Vanheste over het fenomeen
in De Gids van januari jl. is geen objectieve beschouwing, maar geschreven
vanuit het vooroordeel dat New Age onzin is en dus met alle middelen bestreden
dient te worden. Alleen al het ongenuanceerd op één hoop
gooien en onder een noemer brengen, waar toch heel verschillende stromingen
onderscheiden kunnen worden, getuigt al van het gebrek aan bereidwilligheid
om echt te kijken naar wat er aan de hand is en wat er nou in feite beweerd
wordt.
De Amerikaanse psycholoog en bestsellerauteur Wayne Dyer is niet
vanaf zijn eerste publicaties gezien als een vertegenwoordiger van het
New Age-denken.
Een van zijn eerste boeken in Nederlandse vertaling 'Niet morgen maar nu'
werd een jaar of tien geleden redelijk welwillend ontvangen en mocht zich
in ieder geval verheugen in een grote belangstelling van het lezerspubliek.
Het belangrijkste verwijt dat hem toentertijd werd gemaakt betrof zijn
manier om de menswetenschappen zo te vertalen dat zij toegankelijk en praktisch
bruikbaar werden voor iedereen die er belangstelling voor had; hij was,
kort samengevat, een populist.
Uit de sindsdien verschenen boeken van Dyer valt zijn eigen ontwikkeling
goed op te maken. Al vrij snel beperkte hij zich niet meer tot de verworvenheden
van de westers menswetenschappen, maar gaf hij meer ruimte aan oosterse
denkwijzen en de opvattingen vanuit verschillende godsdiensten en denkstromingen.
Wel probeerde hij, t/m een van zijn meest recente boeken 'Lessen in levenskunst'
zijn oorspronkelijke uitgangspunten trouw te blijven: de mens is tot veel
meer in staat dan hij denkt, als hij bereid is allerlei vooropgezette ideeën
en meningen en vooral een negatieve manier van denken over zichzelf en
de wereld om hem heen los te laten. En uiteraard bepleit hij dat de mens
de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven dient te nemen, minder gericht
op 'men' en meer op wat zijn hart (gevoel, intuïtie) hem ingeeft om
te doen.
Deze basisprincipes in zijn werk staan ook centraal in 'Geluk is
de weg', een verzameling gedachten, zoals Dyer deze in de loop van de jaren
heeft verwoord in zijn boeken, lezingen en brieven. Voor de verzameling
is echter ook geput uit interviews, kranteartikelen en nog niet verschenen
werk van de auteur. Uitgeverij Bruna maakte er een mooie, in papieren band
gebonden boekje van, met een fraai ogende lay-out en lettertype, dat dit
werkje uitstekend geschikt maakt als cadeau-boekje.
Het verdient aanbeveling om de uitspraken niet allemaal achter elkaar te
lezen, maar om ze gedoseerd te consumeren: om over na te denken, een dag
mee te dragen en om te overwegen. Juist in een tijd, die ons nauwelijks
gunt even op adem te komen kan het geen kwaad af en toe even stil te staan
bij de helaas nog veel te weinig onderkende kant van het menselijke bestaan:
het spirituele leven. En uiteraard is geen mens verplicht het altijd hartgrondig
met de auteur eens te zijn. Maar gezegd moet worden dat hij in ieder geval
de grote oosterse wijsgeren aan zijn kant heeft. Al was het maar vanwege
de manier waarop hij in een kernachtige spreuk het idee van Tao onder woorden
bracht: 'Er leidt geen weg naar geluk. Geluk is de weg'.
HARRY FLEURKE